Δρομέας ψυχής

ΔΡΟΜΕΑΣ ΨΥΧΗΣ

Την Παρασκευή 1 Ιουλίου έφτασε στην πόλη της Λαμίας ο <<Δρομέας Ψυχής>> Γιάννης Φιλλιπίδης, ο οποίος ξεκίνησε από την Ορεστιάδα στις 5 Μαίου 2011, για να φτάσει στην Σητεία περπατώντας, στα τέλη Οκτωβρίου σε μια προσπάθεια να στείλει το μήνυμα του εθελοντισμού και της δωρεάς ζωής σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας.

Με το μήνυμα << όταν θέλω μπορώ>>, τον <<δρομέα της ψυχής>>, που οι περιπέτειες υγείας που πέρασαν μέλη της οικογένειάς του, τον έκαναν να ξεκινήσει την προσπάθεια αυτή, εμψυχώνουν απ’όπου περνάει οι άνθρωποι των τοπικών κοινωνιών. Ξεκινάει νωρίς τα ξημερώματα και περπατά για περίπου εννέα ώρες την ημέρα, ενώ έχει ως στόχο του, στα τέλη Οκτωβρίου φτάνοντας στη Σητεία, να φωνάξει <<νενικήκαμεν>>.

Το δρομέα φτάνοντας στην πόλη υποδέχτηκε εκ μέρους του συλλόγου Νεφροπαθών Φθιώτιδας ο κ. Τσιούτρας Χρήστος και εκ μέρους του συλλόγου Καρκινοπαθών ο κ. Βάγιας.

Στις 09:00 το πρωί επισκέφτηκαν το γραφείο του Δημάρχου Λαμιέων, όπου τους υποδέχτηκε εκ μέρους του Δημάρχου Γιώργου Κοτρωνιά, ο αντιδήμαρχος κ.Παν. Ευαγγελίου,ο οποίος τον συνεχάρει για την προσπάθεια του, του προσέφερε αναμνηστικά δώρα και του παραχώρησε ένα χώρο για να ξεκουραστεί . Στη συνέχεια επισκέφτηκαν το Διοικητή του Νοσοκομείου Λαμίας κ.Αγγουρά , την υποδιοικητή 5ης Υ.ΠΕ Στερεάς-Θεσσαλίας κ.Σκιαδοπούλου και την Μ.Ε.Θ, όπου συναντήθηκαν με το Δ.Σ του νεοσύστατου Συλλόγου Δωρητών Οργάνων-Αίματος.

Σε συζήτηση που είχε με τον κ.Τσιούτρα είπε τα εξής: Στις 5 Μαίου 2011 ξεκίνησα ένα ταξίδι αγώνα, με σκοπό να μεταλαμπαδεύσω μηνύματα αγάπης και ανθρωπιάς. Ξεκίνησα από την Ορεστιάδα με σκοπό να φτάσω στην Σητεία της Κρήτης, αφού θα έχω περάσει από 42 νομούς της χώρας μας, ήτοι τους 38 νόμους της ηπειρωτικής Ελλάδας και τους 4 της Κρήτης। Σκοπός μου είναι να περάσω το μήνυμα της Δ

Βαδίζω καθημερινά από 40 έως 65 χιλιόμετρα, γύρω στις 9 έως10 ώρες και ευελπιστώ ότι θα φτάσω στην Κρήτη περί τα μέσα Οκτωβρίου. Μέχρι στιγμής έχω διανύσει 2.480 χμ και υπολείπονται ακόμα 2.100χμ., έχω περάσει δηλαδή τη μέση.

Ο κόσμος ανταποκρίνεται στο κάλεσμά μου και είναι κάτι που δεν το περίμενα, βλέποντας ότι την κοινωνία την μαστίζει μια κρίση οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πίστευα ότι οι αξίες και τα ιδανικά έχουν χαθεί. Αλλά ευτυχώς διαπιστώνω με μεγάλη μου χαρά ότι τίποτα από αυτά δεν είναι νεκρό.

Ο άνθρωπος ,ο Έλληνας είναι και έμφρων και ορθόφρων και ξέρει να εκτιμά, να κρίνει, να αναγνωρίζει και έτσι κάνει αυτή τη στιγμή με μένα. Με αγκαλιάζουν στο δρόμο, με χαιρετούν, αφού προηγουμένως έχουν ενημερωθεί από τα τοπικά Μ.Μ.Ε και μου δίνουν κουράγιο να συνεχίσω το ταξίδι μου ,τον αγώνα μου . Είναι κάτι πρωτόγνωρο, ομολογώ ότι δεν το περίμενα και τους ευχαριστώ πάρα πολύ.

Σήμερα βρίσκομαι στη Λαμία, μια από τις πόλεις που θα έλεγα ότι αποτελεί από τις ελάχιστες εξαιρέσεις, όπου οι τοπικοί άρχοντες και οι τοπικοί σύλλογοι με φιλοξένησαν υπέρμετρα. Για να αρχίσω από το Δήμαρχο, έλλειπε δεν είχα την τιμή να τον γνωρίσω, θα περάσω όμως κάποια άλλη στιγμή και θα τον γνωρίσω. Με υποδέχτηκε όμως ο αντιδήμαρχος κ.Ευαγγελίου, ο οποίος μερίμνησε ώστε να με φιλοξενήσει για 2 ημέρες σε χώρο όπου κατά καιρούς φιλοξενούν καλλιτέχνες οι οποίοι έρχονται να δώσουν θεατρικές παραστάσεις. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ μέσα από την καρδιά μου.

Επίσης θα ήθελα να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον σύλλογο Νεφροπαθών Φθιώτιδας, τον κ. Τσιούτρα και τον σύλλογο Καρκινοπαθών τον κ. Βάγια, οι οποίοι από την αρχή μου έτειναν το χέρι, μου χτύπησαν φιλικά τον ώμο και έδωσαν ότι αποθέματα ψυχής είχαν μέσα τους. Τα αποθέματά τους όμως δεν τελειώνουν, υπάρχουν, γιατί τέτοιοι άνθρωποι είναι απαραίτητοι να βρίσκονται ανάμεσά μας, για να τονώνουν το ηθικό των υπολοίπων, αλλά και για να δουλεύουν ώστε να μεταλαμπαδεύσουν την ανθρωπιά και τη αγάπη.

Γενικά είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από την συμπεριφορά της Λαμίας και ως φίλος πλέον θα συνεχίσω να έρχομαι και να επισκέπτομαι τους ανθρώπους αυτούς.

Θα ήθελα επίσης να δώσω τα συγχαρητήρια μου σε έναν αγωνιστή της ζωής τον Δημήτρη τον Καλαμάτα και την αξιόλογη Θάλεια Παρίση, μια κοπέλα που με κέρδισε από την πρώτη στιγμή με τον δυναμισμό της και νομίζω ότι αυτή τη στιγμή τα λόγια μου υπερσκελίζονται από τις προσπάθειες αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι πραγματικά ως μαχητές της ζωής προσφέρουν ανθρωπιά και αγάπη. Θ α ήθελα να τους ευχαριστήσω και για τα δώρα που μου προσέφεραν, δώρα που θα τα έχω πάντα όχι μόνο στην τσέπη μου αλλά μέσα στην ψυχή μου. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ..